Carson McCullers (1917-1967) behoort tot de grote schrijvers van de zuidelijke staten van de USA. Ze is slechts vijftig jaar geworden en die vijftig jaren waren zwaar. Haar stijl en onderwerpen zijn broeierig, ambivalent, er gebeurt veel onderhuids, er is een voortdurende spanning die zich soms in hysterie ontlaadt.
Haar prozawerken, The Ballad of the Sad Café (1951), The Member of the Wedding (1946), Reflections in a Golden Eye (1941) en vooral The Heart is a Lonely Hunter (1940), haar debuut, zijn stuk voor stuk romans die beklijvend zijn door de sfeer en de hardheid van het geschrevene. Minder gekend zijn haar gedichten, die misschien wel in de kern van haar oeuvre staan. Katelijne De Vuyst vertaalde een aantal gedichten voor de eerste keer in het Nederlands. De oplage van De eeuwige idioot bedraagt 75 exemplaren en wordt uitgegeven door Druksel.