Een hoogtepunt binnen het erotische werk van Guillaume Apollinaire vormen de twaalf Geheime gedichten (voor Madeleine), geschreven van 21 september 1915 tot 7 december 1915. Deze serie vernieuwt het oude genre van het blason: de dichterlijke verheerlijking van lichaamsdelen van de geliefde. In een overvloed van uiteenlopende beelden roept Apollinaire de vrouw op als een incarnatie van het heelal zelf. Zijn extatische lofzangen doen nu en dan denken aan het Hooglied, maar op de achtergrond horen we echo’s van het oorlogsrumoer.
Vanwege de expliciete inhoud van de brieven gaf Madeleine Pagès pas in 1952 haar toestemming voor een onvolledige editie met de titel Tendre comme le souvenir (Innig als de herinnering). Een jaar na haar dood in 1965 verscheen een tweede, nog steeds onvolledige uitgave. De eerste ongecensureerde uitgave is die van Laurence Campa: Lettres à Madeleine (2005).
Guillaume Apollinaire is de pseudoniem van Wilhelm Albert Włodzimierz Apolinary Kostrowicki, zoon van een ongehuwde vrouw van Poolse afkomst en een Italiaanse officier. In Parijs, waar hij zijn grote schrijftalent ontwikkelde, ontmoette hij de groten van zijn tijd, zoals Picasso, Henri Matisse, Georges Braque, Kees van Dongen en Henri Rousseau. Kenmerkend voor Apollinaire’s werk, en vooral zijn poëzie, is de grote diversiteit aan inspiratiebronnen. Ook zijn vorm was opvallend; zo ontbreekt in Alcools elk leesteken. Hij geeft zijn gedichten vaak weer in een vrije en beweeglijke typografische vormgeving. Apollinaire was ook één van de eersten die het surrealisme en het kubisme introduceerden in de poëzie. Zijn werk is van grote invloed geweest op Dada.
Poèmes secrets / Geheime gedichten van Guillaume Apollinaire verschijnt in een tweetalige editie bij Uitgeverij Vleugels. Vertaling dor Paul Claes.